Духоўнае Ўзыходжанне
Урывак з прамовы на семінары ў К'янчана-Тэрме, Італія, 16 лютага 1991г.
На днях я чытала кнігі пра тое, як шукальнікі дасягалі свайго духа (самарэалізацыі), і пра тое, як яны падвяргаліся мучэнням.
Найперш шукальнікам прапаноўвалі нейкім чынам адмаўляць, супярэчыць і асуджаць сваё цела. Калі цела патрабуе камфорту, то гаварылася, што спачатку трэба паспрабаваць спаць на дыване, а не на ложку. Калі гэтага станавілася недастаткова, то з дывана пераходзіліна кілім. Але ж усё роўна гэтага было недастаткова. Потым даводзілася спаць проста на Маці-Зямлі. Але, калі цела яшчэ не ў парадку, то шукальнікі спяць на каменях. Аднак і таго было недастаткова, бо Гімалаі ўсё яшчэ далёка, Шыва жыве ў Кайлашы. Таму трэба адправіцца ў Гімалаі і спаць на лёдзе. Гэта было мінімальнае патрабаванне.
Затым гаварылася, што, калі вам падабаецца добрая ежа, калі вы хочаце атрымліваць асалоду ад смачных пачастункаў, калі вы шмат ясьце, тады трэба адмовіцца ад усяго, што вам падабаецца. Пачаць трэба менавіта з таго, што вам асабліва падабаецца. Напрыклад, італьянцам нельга есці пасту. Трэба адмовіцца ад яе. Але й на гэтым не спыняліся. Пасля гэтага пачыналі есці вельмі горкія рэчы. Падобна як ў сістэме дзэн, вам даюць нешта накшталт хініну ў ступені 108, штосьці абсалютна горкае - ці абсалютна салодкае. І вось ваш язык церпіць выпрабаванні.
Аднак праблема страўніка ячшэ не вырашана. Калі вы ясьце занадта шмат, то пасціцеся адзін дзень. Гэтага недастаткова. Пасціцеся сем дзён. Сорак дзён. Месяц складаецца ўсяго з трыццаці дзён, а калі вы пасціцеся сорак дзён - значыць, вы ўжо будзеце на грані, літаральна вычарпанымі. Вось такім чынам здзейсніцца вашае пакаянне дзеля Нірваны. Але, па сутнасці, вы дасягаеце Нірваны, таму што вы вычарпаныя і мёртвыя, разумееце? Ад вас нічога не застаецца, акрамя костак, і гэтыя косткі становяцца Нірванай. У канчатковым выніку надыходзіць смерць, і з вамі пакончана, і вось яна -- Нірвана, без сумневаў.
Затым шукальнікам казалі, што нельга жыць у доме, таму што дом - гэта камфорт. Адмоўся ад жонкі, ад дзяцей, ад усіх. Апранайся толькі ў адно, напрыклад, абвяжы сябе кавалкам тканіны, і ідзі прасіць міласціну ў людзей. Але ж нават з такім адзеннем ёсць праблема, бо вы прывязаны да сваёй тканіны. Таму трэба ісці ў Гімалаі, дзе ніхто не ўбачыць вас, зняць адзенне і застацца там, дрыжучы, у гэтым холадзе. Вось тады вы дасягнеце Нірваны. У любым выпадку, вы дасягнеце Нірваны. Усе такія ўмовы былі ўсталяваныя, каб разбурыць патрабаванні цела. Ты кажаш свайму целу: "Не, нічога не будзе. Ты лепш засяродзься на сваёй Нірване."
Такім чынам, ваш мозг больш не можа супрацівіцца. Таму важна, асабліва для людзей з Захаду, зараз адкрыць свае сэрцы, таму што пачатак у сэрцы, а не у мозгу.
Другое, што трэба было зрабіць - гэта разбурыць свой розум, які цягне вас да пачуццяў, да задавальненняў. Дапусцім, вы вельмі чагосьці хочаце, дык вось, адмоўцеся ад гэтага, адмоўцеся. На ўсё, што ваш розум вам кажа, проста адкажы яму: "Не, не, не". На санскрыце ёсць шлока, якая гучыць так: "Ян неці неці вачане, нугамо вача" - зноўку і зноўку паўтараеш, "неці, неці": "Не, не гэта, не гэта, не гэта".
А потым ты можаш абмяркоўваць - і толькі абмяркоўваць, - Нірвану. Да гэтага часу ты нават не варты таго, каб яе абмяркоўваць. Калі я чытала гэтую кнігу, я падумала: «Баба, я здаюся. Гэта занадта».
У Сахаджа Ёзе ўсё наадварот: спачатку будуецца вяршыня будынка, а потым падмурак. Адкрыццё Сахасрары было першым дасягненнем.
А затым, у святле Сахасрары, вы павінны назіраць за сабой і бачыць. Паступова інтраспекцыя становіцца ячшэ важнейшай. Дзякуючы вібрацыям, вы пачынаеце разумець: чаму я хачу гэтага? Чаму мая ўвага накіравана на камфорт? Чаму мая ўвага скіравана на ежу, на маю сям'ю, на маіх дзяцей, калі мне трэба дасягнуць вышэйшага? Так вы пачынаеце інтраспекцыю. Тады вы разумееце, што нешта ня так і з вашымі вібрацыямі. Потым вы перастаеце глядзець на іншых, што з імі не так, і пачынаеце глядзець на сябе; таму што менавіта ваша ўласнае ўзыходжанне -- перадусім, ваша мэта.
У старажытныя часы духоўнае ўзыходжанне адбывалася індывідуальна. Напрыклад, чалавек, які пачынаў шлях да Нірваны, сыходзіў у экант, пэўныя адасобленыя месцы, пазбягаў людзей, нічога не рабіў. Ён дасягаў ўзыходжання, самасвядомасці, толькі дзеля сябе, не для іншых.
Такі чалавек станавіўся абсалютна выключным. Ён не з кім не размаўляў, не сустракаўся з людзьмі, сядзеў недзе на вяршыні аддаленай гары. Той, хто спрабаваў сустрэцца з ім, атрымліваў камяні ці нейкія жудасныя словы ў адказ і таму больш ніколі не імкнуўся тое паўтарыць.
Але Сахаджа Ёга - гэта не пра тое. Сахаджа Ёга - гэта ўзыходжанне цэлага. Узгаданыя вышэй адзіночныя дасягненні ні да чаго не прыводзілі. Святыя, вядома, спрабавалі размаўляць з людзьмі, расказваць ім пра самасвядомасць, пра Бога, пра праведнасць, пра сістэму каштоўнасцяў, але яны , у сваю чаргу, ўспрымаліся як дзівакі, падвяргаліся катаванням і пакутам.
На ўзроўні індывідуальнага ўзыходжання яны не маглі нічога зрабіць для іншых, акрамя як казаць пра самарэалізацыю, распавядаць пра ўзыходжанне. Пакуль не прыйшла Сахаджа-Ёга, нават размовы пра гэта былі забаронены. Да дванаццатага стагоддзя ў Індыі ніхто не расказваў пра самарэалізацыю публічна. Усе веды былы на санскрыце, іх можна было знайсці ў вельмі складаных кнігах, даступных толькі нямногім шукальнікам. Пра духоўнае ўзыходжанне тлумачылася адзінкам, гэта тычылася толькі вельмі абмежаванай колькасці людзей. Даваць рэалізацыю была забаронена.
У тыя часы ў аднаго майстара быў толькі адзін вучань, мова шла толькі аб індывідуальным узыходжанні, індывідуальнай працы. Такога вучня хавалі ад іншых, трымалі ў сакрэце, ён працаваў над сабой, мог спяваць, пісаць вершы, распавядаць пра сваю радасць, але ён не меў права дараваць рэалізацыю нікому, ды нават не ведаў, як гэта рабіць.
Цяпер паглядзіце, як далёка вы зайшлі. Вы атрымалі сваю рэалізацыю без асаблівых ахвяр. Вы можаце працаваць у значна шырэйшым маштабе, вы можаце дараваць рэалізацыю іншым. Вы валодаеце ўсімі тонкімі ведамі аб Сахаджа-Ёзе...
... Скажам, да прыкладу, Шанкарачар'я напісаў выдатны трактат пад назвай "Вівека Чудамані", у якім ён апісаў, што такое Бог. "Вівека" азначае прытомнасць, розум --ўсё гэта ён апісаў даволі падрабязна. Але быў адзін жудасны чалавек па імені Шарма, які пачаў спрачацца з ім, і Шанкарачар'я стаміўся. Ён сказаў: "Няма сэнсу размаўляць з імі."
Тады ён проста напісаў "Саўндарыю Лахары". "Саўндарыя Лахары" - гэта не што іншае, як мантры, якія апяваюць Маці. Ён сказаў: "Чаму б мне не апяваць Маці, я яе ведаю, а з гэтымі людзьмі бессэнсоўна гаварыць. Што толку - што яны зразумеюць?" Ён зразумеў, што "гэтыя людзі не валодаюць тым узроўнем адчувальнасці і здольнасці зразумець тое, што ведаю я".
Вось што такое сапраўднае веданне - ведаць, што такое Бог. І калі гэта Бог, як можна сумнявацца ў чымсьці, як можна спрабаваць нешта аналізаваць? Гэта Бог. Гэта Усемагутны Бог, які ведае ўсё, які робіць усё, які атрымлівае асалоду ад усяго.
Вось што вы павінны назваць ведамі, сапраўднымі ведамі, чыстымі ведамі. Не веданне аб чакрах, не веданне аб вібрацыях, не веданне аб Кундаліні, а веданне аб Усемагутным Богу. Веды аб Усемагутным Богу - гэта не разумовае веданне.
Зноў паўтараю, яно пачынаецца з вашага сэрца і ідзе да вашага розуму, гэта нешта, што выходзіць з вашага досведу радасці і ахоплівае ваш розум. І ваш розум больш не можа адмаўляць гэтых ведаў.
Напрыклад, калі ў вас ёсць маці, матуля, вы ведаеце любоў сваёй маці. Але вы не можаце растлумачыць гэтае веданне, яно прыходзіць з сэрца. Вы кажаце: "Гэта мая маці, яна не будзе так паступаць. Я добра ведаю сваю маці." Веды аб вашай маці, аб той, хто дала вам жыццё; можа быць, маці не вельмі добрая ці нешта яшчэ. Але веданне пра Бога, што Ён ёсць любоў, што Ён ёсць ісціна, што Ён ведае ўсё, становіцца часткай вашай істоты, абсалютна. І менавіта тады мы кажам, што гэта Нірвана.
Вось чаму так важна, асабліва для людзей з Захаду, зараз разкрыць свае сэрцы, бо усё пачынаецца з сэрца, не з розуму.