Κολλεγιακά χρόνια
Ο Αγώνας για την Ελευθερία
—Νίκη στη Μητέρα Ινδία, Νίκη σε Σένα!
Τα μεσάνυχτα της 15ης Αυγούστου 1947, εκατομμύρια ανθρώπων ζητωκραύγασαν για την ελευθερία της χώρας τους. Πόλεις και χωριά σε όλη την Ινδία ύψωσαν την τρίχρωμη σημαία.
«Είδα την αγγλική σημαία να κατεβαίνει και είδα την ινδική να ανεβαίνει. Τόσο δυνατή ήταν εκείνη η στιγμή που δεν μπορώ να την περιγράψω», θυμάται η Σρι Μάτατζι. «Δεν μπορώ να σας πω ποιο ήταν το συναίσθημα εκείνη τη στιγμή. Η αίσθηση ότι η αλήθεια είχε ξεπεράσει με κάποιο τρόπο την αναλήθεια. Η δικαιοσύνη είχε κυριαρχήσει πάνω στην αδικία».
Μετά από χρόνια βρετανικής κυριαρχίας, ο αγώνας για την ανεξαρτησία είχε επιτέλους καρποφορήσει, χάρη στη γενναιότητα και τις θυσίες αμέτρητων πολιτών. «Πόσοι άνθρωποι θυσιάστηκαν, πόσοι μάρτυρες υπήρξαν», είπε.
Η θυσία της οικογένειάς της ξεκίνησε όταν η Σρι Μάτατζι ήταν μόλις οκτώ ετών, όταν οι γονείς της φυλακίστηκαν επειδή συμμετείχαν στον αγώνα για την ελευθερία. Σε αυτή τη νεαρή ηλικία, ανέλαβε να φροντίζει τα μικρότερα αδέρφια της. Αναγκασμένη να φύγει από το άνετο σπίτι της, η οικογένεια υιοθέτησε έναν λιτό τρόπο ζωής. Ζούσαν σε μικρές καλύβες, κοιμούνταν στο πάτωμα και μερικές φορές έμεναν χωρίς φαγητό. «Η αίσθηση πως ό,τι κι αν κάνουν οι γονείς μας είναι για την ελευθερία της χώρας μας ήταν τόσο εξυψωτική… που ποτέ δεν σκεφτήκαμε τις μικρές ανέσεις που ζητούν τα παιδιά», θυμάται η Σρι Ματάτζι.
Ενώ σπούδαζε στο Χριστιανικό Ιατρικό Κολλέγιο στη Λαχώρη, η Σρι Ματάτζι ηγήθηκε της νεολαίας που συμμετείχε ενεργά στο κίνημα του Μαχάτμα Γκάντι για την απελευθέρωση της Ινδίας το 1942.[1] Συνελήφθη πολλές φορές, ακόμη και βασανίστηκε, αλλά αυτό δεν επηρέασε την αποφασιστικότητά της να συμμετάσχει στον αγώνα για την ελευθερία της Ινδίας.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, συνάντησε έναν φοβισμένο Ινδό άνδρα που τη συμβούλεψε να μην λάβει μέρος στο κίνημα για τον αγώνα της ανεξαρτησίας, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ επικίνδυνο για μια νεαρή γυναίκα σαν αυτήν. Της είπε να μείνει σπίτι με τη μητέρα της, αλλά ο πατέρας της δεν ήθελε ούτε να ακούσει κάτι τέτοιο. «Ο πατέρας μου με φώναξε», θυμόταν η Σρι Ματάτζι. Της είπε: «Μην ακούς αυτόν τον γέρο άνθρωπο. Πώς τόλμησε να σου πει όλες αυτές τις ανοησίες; Είμαι πολύ περήφανος για σένα. Ελπίζω όλα τα παιδιά μου να γίνουν σαν εσένα.»
Η Ινδία έγινε ελεύθερη, αν και η βρετανική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» άφησε το στίγμα της, δημιουργώντας τελικά τρεις ξεχωριστές χώρες: την Ινδία, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές. Κατά τη διάρκεια της σύγχυσης που ακολούθησε την ανεξαρτησία και παρά τον επικείμενο κίνδυνο για τη ζωή της, η Σρι Ματάτζι άνοιξε το σπίτι της σε μια μουσουλμανική οικογένεια που αναζητούσε καταφύγιο. Δεν έκανε ποτέ διακρίσεις εναντίον κανενός, ανεξάρτητα από τη θρησκεία ή το υπόβαθρό του, και ενθάρρυνε την ενσωμάτωση ανά πάσα στιγμή.
