Από μικρή συμμετείχε δυναμικά στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ινδίας. Αργότερα, ακόμη και κατά την πολυάσχολη ζωή της ως σύζυγος ενός επιφανούς Ινδού διπλωμάτη και μεγαλώνοντας δύο κόρες, συνέχισε την ανιδιοτελή δράση της για το καλό του κόσμου γύρω της. Το 1961, η Σρι Μάτατζι ίδρυσε την «Κοινωνία των Νέων για τον κινηματογράφο» ώστε να ενθαρρύνει τις εθνικές, κοινωνικές και ηθικές αξίες στους νέους. Ήταν επίσης μέλος του Κινηματογραφικού Συμβουλίου Λογοκρισίας στη Βομβάη.

Ιδρύοντας τον διαλογισμό Σαχάτζα Γιόγκα και ταξιδεύοντας εκτενώς σε όλο τον κόσμο, ήρθε σε επαφή με ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων από διαφορετικές χώρες, πολιτισμούς, επίπεδα εισοδήματος και υπόβαθρο και σχετίστηκε μαζί τους με ενδιαφέρον και ειλικρίνεια. Αναγνώρισε ότι όλα τα ανθρώπινα προβλήματα προέρχονται από την άγνοια της πραγματικής εσωτερικής τους δυνατότητας ως πνευματικά όντα, και ότι αυτή η δυνατότητα θα μπορούσε εύκολα να αξιοποιηθεί μέσω της αυτοπραγμάτωσης. Η εσωτερική μεταμόρφωση, που είναι το κλειδί για τον κοινωνικό μετασχηματισμό, αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο για όλες τις διεθνείς ΜΚΟ που ίδρυσε η Σρι Μάτατζι.

Ίδρυσε φιλανθρωπικές οργανώσεις όπως το Βίσβα Νίρμαλα Πρεμ Άσραμ για τις άπορες γυναίκες και τα ορφανά παιδιά, διεθνή σχολεία που προωθούν τη διαφωτισμένη εκπαίδευση, ολιστικά κέντρα υγείας, μια διεθνή ακαδημία για τη διάδοση της κλασικής μουσικής και των καλών τεχνών, και πολλά άλλα. Όλες αυτές οι ενέργειες συμπλήρωσαν το παγκόσμιο έργο της πνευματικής μεταμόρφωσης.

Ο 21ος αιώνας παρουσιάζει πολύπλευρες προκλήσεις, και η αντιμετώπιση των προκλήσεων αυτών θα καθορίσει και θα διαμορφώσει τους νέους κανόνες της αυριανής κοινωνίας. Οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να αναζητούν λύσεις σε αυτές τις προκλήσεις, είτε πρόκειται για παγκόσμιες πανδημίες, κλιματική αλλαγή, κοινωνικοοικονομικά προβλήματα, πολιτιστικές συγκρούσεις, θρησκευτικό φανατισμό κ.λπ. Όλα αυτά θα καθορίσουν το ανθρώπινο αποτύπωμά μας στον πλανήτη μας, τη Γη.

Πολλά από τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες σήμερα, προκαλούνται από την απληστία και τον υλισμό. Η Σρι Ματάτζι υπογράμμισε πως ο υλισμός είναι μια εσφαλμένη στάση απέναντι στην ύλη, και ότι η ύλη έχει τον δικό της σκοπό, που είναι να μας δίνει χαρά. Αν για παράδειγμα δούμε ένα όμορφο έργο τέχνης, μπορούμε να το θαυμάσουμε, αλλά δεν χρειάζεται να το αποκτήσουμε. Ή αν δώσουμε σε κάποιον ένα δώρο ως έκφραση της αγάπης μας, χρησιμοποιούμε την ύλη με τον κατάλληλο τρόπο και νιώθουμε αληθινή ικανοποίηση, πέρα από την εφήμερη ευχαρίστηση του να αγοράσουμε και να κατέχουμε κάτι.

Όταν το 3ο λεπτό κέντρο, γνωστό ως Νάμπι Τσάκρα μέσα μας, φωτίζεται μετά την αυτοπραγμάτωση μας μέσω της αφύπνισης της Κουνταλίνη, νιώθουμε απόλυτα ικανοποιημένοι, απαλλαγμένοι από τις αρνητικές τάσεις της απληστίας και της ιδιοκτησίας. Βλέπουμε την πνευματική αξία της ύλης, την οποία νιώθουμε ως θετική ενέργεια που εκπέμπεται από αντικείμενα που δημιουργήθηκαν από υλικά της φύσης, καθώς επίσης και από όμορφα χειροποίητα έργα και ζωγραφική. Η Σρι Ματάτζι απέδωσε τέτοια φαινόμενα στον πνευματικό συντελεστή της ύλης που μπορεί να γίνει αισθητός μετά την αυτοπραγμάτωση.

Είναι ενδιαφέρον, πώς η φώτιση του 2ου κέντρου μέσα στο λεπτό σύστημά μας που ονομάζεται Σβάντισταν Τσάκρα, ενισχύει την αίσθηση της δημιουργικότητάς μας, επιτρέποντάς μας όχι μόνο να εκτιμούμε τις δημιουργίες των άλλων, αλλά και να ανακαλύπτουμε πολλές φορές τις δικές μας έμφυτες δημιουργικές δυνατότητες . Πολλοί άνθρωποι που ασκούν τον διαλογισμό της Σαχάτζα Γιόγκα εκπλήσσονται με τη δική τους ραγδαία ανάπτυξη των δημιουργικών τους δυνατοτήτων, που προκύπτει αυθόρμητα, ως καθαρή έμπνευση και διαίσθηση.

Η Σρι Ματάτζι διέκρινε ότι εκδήλωση αυτών των όμορφων λεπτών ιδιοτήτων όχι μόνο μέσα στο άτομο αλλά και ως συλλογική δύναμη, θα μπορούσε να εκδηλωθεί στην κοινωνία και να αλλάξει την πορεία της ανθρωπότητας από τον δρόμο της αυτοκαταστροφής, προς μια βιώσιμη ζωή στον πλανήτη Γη.

Η συμπόνια και το ενδιαφέρον της Σρι Μάτατζι για την ανθρωπότητα ήταν το καύσιμο για όλες τις δραστηριότητές της. Ποτέ δεν αναφέρθηκε σε αυτό που έκανε ως «δουλειά», μάλλον ως έργο αγάπης που απολάμβανε εξ ολοκλήρου.