به همان صورتی که ارتعاشات می‌آیند، منتشر می‌شوند. آنچه که باید انجام دهید این است که خود را در معرض آن‌ها قرار دهید. بهترین راه این است که هیچ تلاشی نکنید.

نگران این نباشید که مشکلی کجا وجود دارد. اصلاً نباید نگران باشید. تنها کافی است آن را رها کنید و بگذارید خودش کار کند. بنابراین نیازی نیست هیچ تلاشی کنید. این همان معنای حقیقی مدیتیشن است.

مدیتیشن یعنی قرار گرفتن در معرض فیض الهی. فیض، خود می‌داند چگونه شما را درمان کند. می‌داند چگونه زخم‌ها را ترمیم کند، چگونه خود را در وجود شما استوار سازد، و چگونه روح شما را روشن و شعله‌ور نگه دارد. فیض، همه چیز را می‌داند؛ پس نیازی نیست نگران باشید که چه باید بکنید، چه نامی ببرید یا چه مانترایی بخوانید. در مدیتیشن باید کاملاً بی‌تلاش باشید، خود را به‌طور کامل در معرض آن قرار دهید و در همان لحظه، به‌طور کامل بی‌فکر شوید.

اگر نتوانستید بی‌فکر باشید، کافی است در آن لحظه افکارتان را تماشا کنید، اما به هیچ وجه درگیر آن‌ها نشوید. خواهید دید که به‌تدریج، همان‌طور که خورشید با طلوع خود، تاریکی را از میان برمی‌دارد و نور خود را به همه جا می‌تاباند، وجود شما نیز به‌طور کامل روشن خواهد شد. اما اگر در آن لحظه بخواهید تلاش کنید یا مانعی ایجاد کنید، هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. تنها راه دستیابی به مدیتیشن، بی‌تلاشی است. اما این بی‌تلاشی نباید با تنبلی یا بی‌حالی اشتباه گرفته شود. باید هوشیار باشید و آن را مشاهده کنید.

گاهی افراد ممکن است در حین مدیتیشن به خواب بروند. باید هوشیار باشید. اگر خواب‌آلود شوید، هیچ چیزی رخ نخواهد داد. این سوی دیگر ماجراست. اگر تنبلی کنید، هیچ چیزی کارساز نخواهد بود. باید هوشیار و باز باشید، کاملاً آگاه و کاملاً بی‌تلاش. اگر این بی‌تلاشی مطلق را تجربه کنید، مدیتیشن به بهترین نحو عمل خواهد کرد.