ആ പരമമായ സത്യം
1990 മാർച്ച് 15-ന്, ഓസ്‌ട്രേലിയയിലെ സിഡ്‌നി സർവകലാശാലയിൽ
നടന്ന മതപഠന വകുപ്പിലെ പൊതുപരിപാടിയിൽ നിന്നുള്ള ഉദ്ധരണി
നമ്മൾ ആരംഭത്തിൽ തന്നെ അറിയേണ്ട ഒരു കാര്യം, സത്യം.. അത് തന്നെയാണ് എന്നതാണ്.. നമുക്ക് അതിനെ സംഘടിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല, അതിനെ ക്രമപ്പെടുത്താൻ കഴിയില്ല, നമ്മുടെ മാനുഷിക ധാരണ ഉപയോഗിച്ച് അതിനെ ആശയവൽക്കരിക്കാനും കഴിയില്ല. അതാണ്.. അതായിരുന്നു... അത് തന്നെ ആയിരിക്കും. എല്ലാ ധർമ്മങ്ങളുടേയും അന്ത:സത്തയെ, ഒന്നിപ്പിച്ച് ഒരു വരിയിൽ ഒതുങ്ങുന്ന സാരാംശം ആക്കുകയാണെങ്കിൽ, അവിടെ തന്നെ എത്തുന്നു. അത്, ശാശ്വതമായതിനെ അന്വേഷിക്കുന്നതും, ക്ഷണികമായതിനെ കുറിച്ച് എല്ലാ ധാരണയോടും കൂടി കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതുമാണ്.
ആദ്യത്തെ ഭാഗം:ശാശ്വതമായതിനെ അന്വേഷിക്കുക എന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള ഒന്നാണ്.. ശാശ്വതമായതാണ് സത്യം, എന്നാൽ സത്യം എന്താണ്? ഇപ്പോൾ ഞാൻ നിങ്ങളോട് സംസാരിക്കുകയാണ്. നിങ്ങൾ എല്ലാവരും വളരെ അറിവുള്ളവരും, നല്ല വിദ്യാഭ്യാസമുള്ളവരുമാണ്. ഞാൻ നിങ്ങളോട് പറയുന്നത് സത്യമാണോ അല്ലയോ എന്ന് സ്വയം കാണാനുള്ള തുറന്ന മനസ്സും, ശാസ്ത്രീയമായ വീക്ഷണവും ഉണ്ടായിരിക്കണമെന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളോട് അഭ്യർത്ഥിക്കുന്നു. ഇത് അനുഭവിച്ചറിയുക. ഈ പ്രഭാഷണത്തെ ഒരു സിദ്ധാന്തമായി കണക്കാക്കുക. ഇത് സത്യമാണെന്ന് തെളിഞ്ഞാൽ ആത്മാർത്ഥതയോടു കൂടി നിങ്ങൾ അതിനെ അംഗീകരിക്കണം.
നമുക്ക് അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയാത്ത രണ്ട് കാര്യങ്ങളുണ്ട്, എന്നാൽ അത് നിലനിൽക്കുന്നു.അതിലൊന്ന്, ഈ പ്രപഞ്ചം മുഴുവനും, ഈ സൃഷ്ടിമുഴുവനും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുകയും പരിപോഷിപ്പിക്കുകയും ..പരിപാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്, സർവ്വവ്യാപിയായ ദൈവസ്നേഹത്തിന്റെ ശക്തിയാണ്. ഈ ആധുനിക കാലത്ത്, ദൈവത്തിന്റെ നാമം ഉച്ചരിക്കുന്നത് പോലും വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്.ഇതിനെ സംസ്കൃത ഭാഷയിൽ "പരമചൈതന്യം "എന്നും, ഖുറാനിൽ " റൂഹ്" എന്നും ബൈബിളിൽ "ദൈവ സ്നേഹത്തിന്റെ സർവ്വവ്യാപിയായ ശക്തി" അല്ലെങ്കിൽ "സർവ്വവ്യാപിയായ ദൈവിക ശക്തി" എന്നും വിളിക്കുന്നു.ആത്മീയത, ദൈവികത എന്നിവയാണ് അതിന്റെ അന്ത:സ്സാരം.ഇതാണ് ഒന്നാമത്തെ സത്യം.
രണ്ടാമത്തെ സത്യം, നമ്മൾ ഈ ശരീരമല്ല, മനസ്സല്ല, വികാരങ്ങളല്ല, അഹങ്കാരമല്ല, ഈ ചിന്തകളല്ല. അതിനതീതമായി നമ്മൾ ആത്മാവാണ്, നമ്മൾ ശുദ്ധമായ അത്മാവാണ്. ഏതു രീതിയിൽ ആണെങ്കിലും എല്ലാ മതങ്ങളിലും പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് ഈ രണ്ടു കാര്യങ്ങളാണ്.
പുരാതന കാലത്ത് ഇന്ത്യയിൽ ആത്മീയമായ അന്വേഷണം ആരംഭിച്ച സമയത്ത്- മറ്റ് രാജ്യങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് ഇന്ത്യക്ക് ചില പ്രത്യേക അനുഗ്രഹങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഒന്നാമതായി, കാലാവസ്ഥ വളരെ മികച്ചതാണ്, ആളുകൾക്ക് വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടില്ലാതെ ഒരു കാട്ടിൽ ജീവിക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നു. പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളിലുള്ള ആളുകൾ ഒരു വൃക്ഷത്തേപ്പോലെ ബാഹ്യമായി അന്വേഷിക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, ഇന്ത്യക്കാർ താഴോട്ട് അവരുടെ വേരുകളന്വേഷിച്ച് പോകാൻ ആരംഭിച്ചു. അങ്ങനെ വളരെക്കാലം മുമ്പുതന്നെ അവർ സഹജയോഗ കണ്ടെത്തി.
ഇത് ഒരു ആധുനിക കാര്യമല്ല, ദൈവവുമായി കൂടിച്ചേരുക എന്നത് പുരാതനമായി അംഗീകരിച്ച രീതിയാണ്. ഇതാണ് യോഗ. സഹജ എന്നാൽ "നിങ്ങളുടെ കൂടെ ജനിച്ചത്" എന്നാണ് അർത്ഥം -" സഹ "എന്നാൽ "കൂടെ", " ജാ" എന്നാൽ "ജനിച്ചത്". നിങ്ങളുടെ കൂടെ ജനിച്ച ദൈവിക ശക്തിയുമായി കൂടിച്ചേരാനുള്ള അവകാശം നിങ്ങൾക്കുണ്ട്.
എന്നാൽ സഹജ എന്നതിനർത്ഥം "സ്വമേധയാൽ" എന്നു കൂടിയുണ്ട്, ഇതിനെ പ്രാവർത്തികമാക്കുന്നത് ഈ ഒരു "ജീവശക്തിയാണ്".അമീബ ഘട്ടത്തിൽ നിന്ന് നമ്മെ മനുഷ്യരാക്കിയ ഒരു ജീവശക്തി നമ്മുടെ ഉള്ളിലുണ്ട്.എന്നാൽ ഇപ്പോൾ നമ്മെ ദൈവവുമായി ബന്ധിപ്പിക്കാൻ ശേഷിയുള്ള മറ്റൊരു ശക്തി നമ്മുടെ ഉള്ളിലുണ്ട്.യോഗ എന്ന വാക്കിന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥം ഇതാണ്.ഈ സർവവ്യാപിയായ ശക്തിയോട് കൂടിച്ചേരാൻ ഓരോ മനുഷ്യനും അവകാശമുണ്ട്. ഇതാണ് നമ്മുടെ പരിണാമത്തിന്റെ പരമപ്രധാനമായ വഴിത്തിരിവ് .
മാനുഷിക തലത്തിൽ നിങ്ങൾക്ക് അറിയാം, നമ്മൾ ജീവിക്കുന്നത് ഒരു ആപേക്ഷിക ലോകത്താണെന്ന്. ഇത് നല്ലതാണെന്ന് ചിലർ പറയുന്നു, എന്നാൽ അതല്ല ഇതാണ് നല്ലതെന്ന് ചിലർ പറയുന്നു.അവിടെ ഇപ്പോഴും തർക്കം നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.എന്നാൽ ഇത് പരമമായ സത്യമാണെങ്കിൽ അതിൽ രണ്ടഭിപ്രായം ഉണ്ടാകാൻ പാടില്ല.ഈ സർവവ്യാപിയായ ശക്തിയുടെ അസ്തിത്വം തെളിയിക്കുന്ന, ദൈവത്തിന്റെ അസ്തിത്വം തെളിയിക്കുന്ന, ആ പരമമായ സത്യത്തിലേക്ക് നാം ഇതുവരെ എത്തിയിട്ടില്ല എന്ന കാര്യം നമ്മൾ വളരെ വിനയത്തോടെ അംഗീകരിക്കണം.മഹാൻമാരായ പ്രവാചകന്മാരും, മഹാ അവതാരങ്ങളും നമ്മെ പഠിപ്പിച്ചതാണ് ശരി, എന്നാണ് ഇത് തെളിയിക്കുന്നത്.
തീർച്ചയായും മതങ്ങളിൽ മനുഷ്യരുടെ ഇടപെടലുകൾ കാരണം വ്യതിചലനങ്ങളും, വ്യതിയാനങ്ങളും സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്, പ്രത്യക്ഷത്തിൽ അവ വ്യത്യസ്തമായി തോന്നാം, പക്ഷേ വ്യത്യസ്ത സമയങ്ങളിൽ വിരിഞ്ഞ ജീവിതവൃക്ഷത്തിലെ പുഷ്പങ്ങൾ പോലെയായിരുന്നു അവ. സംസ്കൃതത്തിൽ ഇതിനെ "സമയാചാരം" എന്നാണ് പറയുന്നത്. സമയത്തിന് അനുസരിച്ച് അവയെല്ലാം പ്രകടമായിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ അവയെല്ലാം സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത് ഒരൊറ്റ ജീവത വൃക്ഷത്തിലാണ്. എന്നാൽ ആളുകൾ ആ പൂക്കൾ പറിച്ചെടുത്തതിനു ശേഷം,"ഇത് എന്റേതാണ്, ഇത് എന്റേതാണ് " എന്ന് പറയാൻ തുടങ്ങി. ഈ.. വാടിയ പൂക്കളുമായി അവർ യുദ്ധം ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അങ്ങനെയാണ് ഇന്ന് പ്രശ്നങ്ങൾ ഉയർന്നുവരുന്നതായി കാണുന്നത്.
ഈ വിശുദ്ധന്മാർക്കും, പ്രവാചകന്മാർക്കും, അവതാരങ്ങൾക്കും ഒരു തെറ്റും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. അവരെല്ലാം നമ്മുടെ നന്മക്കു വേണ്ടി മാത്രം പ്രവർത്തിച്ചു, നമ്മുടെ പരിണാമത്തിന്റെ ഓരോ ഘട്ടങ്ങളിലും നമ്മൾ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത് എന്ന് പറഞ്ഞു തരാൻ ശ്രമിച്ചു. എന്നാൽ മിക്കപ്പോഴും അവർ കൈകാര്യം ചെയ്തിരുന്നത് ക്ഷണികമായ കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ചാണ്, ജീവിതത്തിന്റെ ക്ഷണികമായ ആനന്ദങ്ങളിൽ മുഴുകാതെ, ശാശ്വതമായതിനെ കണ്ടെത്താൻ ശ്രമിക്കുക എന്നതിലാണ്.
