ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾਜੀ
ਜੀਵਨ ਭਰ ਦੇ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਦੀ ਜੀਵਨੀ
ਦੂਰ-ਦੁਰੇਡੇ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਅਤੇ ਮਹਾਨਗਰਾਂ ਤੱਕ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਮੀਲ ਦੀ ਅਣਥੱਕ ਯਾਤਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਲੱਖਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਸਵੈ-ਬੋਧ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਦੁਆਰਾ ਸੱਚੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ ਦੀ ਆਪਣੀ ਵਿਲੱਖਣ ਖੋਜ ਨੂੰ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਮਤਲਬ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨਾ, ਅੰਦਰੂਨੀ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਤਬਦੀਲੀ ਨੂੰ ਇਨਕਲਾਬੀ ਕਰਨਾ - ਇਹ ਸਭ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਜਿਹੇ ਅਨਮੋਲ ਪਲ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ ਸਮਰਪਿਤ ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਭਰ ਦੇ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਝਲਕ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਨਿਰਮਲਾ ਸ਼੍ਰੀਵਾਸਤਵ, ‘ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨਿਰਮਲਾ ਦੇਵੀ’ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਦਾ ਜਨਮ 21 ਮਾਰਚ 1923 ਨੂੰ ਛਿੰਦਵਾੜਾ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਈਸਾਈ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ, ਪ੍ਰਸਾਦ ਅਤੇ ਕੋਰਨੇਲੀਆ ਸਾਲਵੇ ਨੇ ਨਿਰਮਲਾ ਨਾਮ ਚੁਣਿਆ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਹੈ "ਪਵਿੱਤਰ"। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾਜੀ, ਇੱਕ ਵਕੀਲ ਅਤੇ 14 ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਹਰ ਵਿਦਵਾਨ, ਨੇ ਕੁਰਾਨ ਦਾ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤਾ। ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਭਾਰਤ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਔਰਤ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂਨੇ ਗਣਿਤ ਵਿੱਚ ਆਨਰਜ਼ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ।.
ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਆਪਣੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਘਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਲਈ। ਮਹਾਤਮਾ ਗਾਂਧੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਸ਼ਰਮ ਵਿੱਚ ਉਹ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਨੇ ਉਹਨਾਂ (ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ) ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਨੂੰ ਪਛਾਣਿਆ। ਉਹ (ਗਾਂਧੀ ਜੀ) ਅਕਸਰ ਉੱਥੇ ਹੋਣ ਵਾਲੀਆਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਉਹਨਾਂ (ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ) ਤੋਂ ਸਲਾਹ ਲੈਂਦੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਕੂਲ ਦੇ ਦੋਸਤ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਲਾਹ ਅਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਦੇਖਦੇ ਸਨ।
ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਲੁਧਿਆਣਾ ਦੇ ‘ਕ੍ਰਿਸ਼ਚੀਅਨ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ’ ਅਤੇ ਲਾਹੌਰ ਦੇ ‘ਬਾਲਕ ਰਾਮ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ’ ਤੋਂ ਮੈਡੀਕਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। ਇੱਕ ਮੁਟਿਆਰ ਵਜੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਛੱਡੋ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀਆਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ 1942 ਵਿਚ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਲਈ ਜੇਲ੍ਹ ਵਿਚ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
1947 ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ‘ਚੰਦਰਿਕਾ ਪ੍ਰਸਾਦ ਸ਼੍ਰੀਵਾਸਤਵ’ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ, ਇੱਕ ਉੱਚ ਦਰਜੇ ਦੇ ਭਾਰਤੀ ਸਿਵਲ ਸੇਵਕ ਜਿਨ੍ਹਾਂਦਾ ਕੈਰੀਅਰ (ਰੋਜ਼ਗਾਰ) ਸਵਰਗੀ ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਲਾਲ ਬਹਾਦੁਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਸਕੱਤਰ ਵਜੋਂ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸੰਗਠਨ ਦੇ ਸਕੱਤਰ-ਜਨਰਲ ਵਜੋਂ ਲਗਾਤਾਰ ਚਾਰ ਵਾਰ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਰਹੇ । ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਦੋ ਧੀਆਂ ਸਨ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਧੀਆਂ ਦਾ ਪਾਲਣ ਪੋਸ਼ਣ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਰੋਜ਼ਗਾਰ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕੀਤਾ, ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਲੈਣੀ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ। ਉਹ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਦੇਸ਼ਾਂ, ਸੱਭਿਆਚਾਰਾਂ, ਆਮਦਨੀ ਪੱਧਰਾਂ ਅਤੇ ਪਿਛੋਕੜਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਦੇ ਨਾਲ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ (ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ) ਨੇ ਉਹਨਾਂ (ਲੋਕਾਂ) ਨਾਲ ਸੱਚੇ ਸਤਿਕਾਰ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧ ਬਣਾਏ। ਭਾਵੇਂ ਰਾਜ ਦੇ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨਾਲ ਚਰਚਾ ਹੋਵੇ, ਜਾਂ ਟੈਕਸੀ ਡਰਾਈਵਰ ਨਾਲ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੁੱਦਿਆਂ 'ਤੇ, ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੁਣਨ ਅਤੇ ਸਮਝਣ ਲਈ ਖੁੱਲੇ ਰਹੰਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਪੱਖਪਾਤ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਖੜ੍ਹੇ ਸਨ, ਲੋੜਵੰਦਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ, ਪਰੋਪਕਾਰੀ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ , ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਫਿਲਮ ਦੁਆਰਾ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ, ਜ਼ਮੀਨ ਦੀ ਖੇਤੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਿਅਸਤ ਘਰ ਚਲਾਇਆ। ਉਹ ਇੱਕ ਪਿਆਰੀ ਪਤਨੀ, ਮਾਂ ਅਤੇ ਭੈਣ ਸਨ, ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਾਦੀ ਬਣ ਗਏ ਸਨ ।
ਹਰ ਵੇਲੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਆਪਣੀ ਧਾਰਨਾ ਨੂੰ ਡੂੰਘਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਉੱਚਤਮ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕੇ 'ਤੇ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਤ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਸਮਝ ਗਏ ਸਨ ਕਿ ਅਜਿਹਾ ਪਰਿਵਰਤਨ ਕੇਵਲ ਸਵੈ-ਬੋਧ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਦੁਆਰਾ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਅੰਦਰੂਨੀ ਸੂਖਮ ਊਰਜਾ (ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੁੰਡਲਨੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਦੀ ਕਿਰਿਆਸ਼ੀਲਤਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ ਦੂਜਿਆਂ ਨਾਲ ਸਾਂਝਾ ਕਰਣ ਲੇਈ ਅਤੇ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰਣ ਤੋਂ ਪਹਲਾਂ ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾਜੀ ਇਸ ਊਰਜਾ ਦਾ ਜਾਗ੍ਰਿਤ ਹੋਂਣਾ ਆਪਣੈ ਅੰਦਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ।
5 ਮਈ 1970 ਨੂੰ ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਜੀਵਨ-ਕਰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। 47 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾ ਨੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਜਨ-ਸਮੂਹ ਨੂੰ ਸਵੈ-ਬੋਧ ਦੇਣ ਦਾ ਇੱਕ ਰਸਤਾ ਲੱਭਿਆ। ਉਹ ਇੱਕ ਸੱਚਾ ਅਨੁਭਵ ਪੇਸ਼ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਜਿਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਅਤੇ ਠੀਕ ਕਰਨ ਲਈ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਫ਼ਰਜ਼ੀ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਉਲਟ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾਇਆ, ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਇਸ ਗਿਆਨ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਾਧਕ ਨੂੰ ਸ਼ਕਤੀ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅਜਿਹੇ ਸਾਰੇ ਝੂਠੇ ਗੁਰੂਆਂ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਧੋਖੇਬਾਜ਼ ਅਤੇ ਦੁਰਵਿਵਹਾਰਕ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਅਭਿਆਸਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਚੇਤਾਵਨੀ ਦਿੱਤੀ।
ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਤੀ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸੰਗਠਨ ਦੇ ਮਹਾਸਚਿਵ ਬਣੇ ਤਾਂ ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲੰਡਨ ਚਲੇ ਗਏ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਸਮੂਹ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਲੈਕਚਰ ਦੇਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਵੈ-ਬੋਧ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਦੇਣ ਲਈ ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਕਿੰਗਡਮ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਲਈ ਕਦੇ ਵੀ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਲਏ, ਇਸ ਗੱਲ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਸਾਰੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਇਸ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਜਗਾਉਣਾ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਅਧਿਕਾਰ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ, ਇਸਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੇਮਿਸਾਲ ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਅਤੇ ਮਾਂ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਪਛਾਣ ਲਿਆ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਜਲਦੀ ਹੀ "ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ" ਭਾਵ "ਸਤਿਕਾਰਿਤ ਮਾਤਾ" ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।
ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦੁਆਰਾ ਵਿਕਸਿਤ ਆਤਮ-ਬੋਧ ਦੁਆਰਾ ਧਿਆਨ ਦੀ ਵਿਧੀ ਨੂੰ ਸਹਿਜ ਯੋਗ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। 1980 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਨੇ ਲਗਾਤਾਰ ਅਤੇ ਅਣਥੱਕ ਯੂਰਪ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਅਤੇ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ (ਸਵੈ-ਬੋਧ ਵਿਚ) ਦਿਲਚਸਪੀ ਰੱਖਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵਿਧੀ ਮੁਫ਼ਤ ਸਿਖਾਈ। 1990 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕਾ, ਅਫਰੀਕਾ, ਰੂਸ, ਪੂਰਬੀ ਯੂਰਪ ਅਤੇ ਏਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਈ।
ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਨਰੇਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਅਤੇ ਡਾਕਟਰੇਟ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ। 1995 ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬੀਜਿੰਗ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਬਾਰੇ ਚੌਥੀ ਵਿਸ਼ਵ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ ਭਾਸ਼ਣ ਦਿੱਤਾ। ਕਲਾਇਸ ਨੋਬਲ (Claes Nobel) ਨੇ ਲੰਡਨ ਦ ਰਾਇਲ ਅਲਬਰਟ ਹਾਲ ਵਿੱਚ 1997 ਵਿੱਚ ਨੋਬਲ ਸ਼ਾਂਤੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਲਈ ਨਾਮ ਦਰਜ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। (ਕਲਾਇਸ ਨੋਬਲ) ਜੋ ਕਿ ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਅਤੇ ਸਹਿਜ ਯੋਗ ਦੇ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਸ (ਸਵੈ-ਬੋਧ) ਨੂੰ "ਮਨੁੱਖਤਾ ਲਈ ਉਮੀਦ ਦਾ ਇੱਕ ਸਰੋਤ" ਅਤੇ "ਸਹੀ ਤੋਂ ਗਲਤ ਨੂੰ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਸੰਦਰਭ ਬਿੰਦੂ" ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ।
ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਨਿੱਜੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਜੀਵਨ ਲਈ ਸਹਿਜ ਯੋਗ ਧਿਆਨ ਦੇ ਸੰਪੂਰਨ ਲਾਭ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਵੈ-ਬੋਧ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਅਤੇ ਸੱਚੇ ਸਮਾਜਕ ਪਰਿਵਰਤਨ ਦੀ ਨੀਂਹ ਹੈ। ਇਸ ਵਿਲੱਖਣ ਅੰਦਰੂਨੀ ਤਬਦੀਲੀ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬੇਸਹਾਰਾ ਔਰਤਾਂ ਅਤੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਇੱਕ ਘਰ, ਕਈ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਕੂਲ, ਇੱਕ ਸੰਪੂਰਨ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਖੋਜ ਕੇਂਦਰ, ਅਤੇ ਕਲਾਸੀਕਲ ਸੰਗੀਤ ਅਤੇ ਲਲਿਤ ਕਲਾਵਾਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਕੈਡਮੀ (ਇਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪ੍ਰਸ਼ਿਕ੍ਸ਼ਣ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਸੰਸਥਾ) ਸਮੇਤ ਕਈ ਗੈਰ ਸਰਕਾਰੀ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ।
23 ਫਰਵਰੀ, 2011 ਨੂੰ, ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦਾ 87 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਇਟਲੀ ਦੇ ਜੇਨੋਆ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਦੇਹਾਂਤ ਹੋ ਗਿਆ।
ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਸਵੈ-ਬੋਧ ਦਾ ਅਨੁਭਵ 100 ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਸਥਾਪਿਤ ਸਹਿਜ ਯੋਗ ਅਭਿਆਸੀਆਂ ਅਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਾਂ ਦੀ ਪਿਆਰੀ ਦੇਖਭਾਲ ਅਧੀਨ ਅਣਗਿਣਤ ਜੀਵਨਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕੋਈ ਵੀ ਪੈਸਾ ਲਿੱਟੇ ਬਿਨਾਂ ਸਹਿਜ ਯੋਗ ਸਿਖਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
