1951-ൽ, സർ സി.പി. അഡീഷണൽ ജില്ലാ മജിസ്‌ട്രേറ്റായി മീററ്റിലേക്ക് പോയി. പരമ്പരാഗത ബ്രിട്ടീഷ് ശൈലിയിൽ നിർമ്മിച്ച ഔദ്യോഗിക ബംഗ്ലാവ് സ്ഥിതി ചെയ്തിരുന്നത് ഒരു വലിയ വസ്തുവിലാണ്. രണ്ട് ചെറിയ കുട്ടികളുള്ള ശ്രീ മാതാജി ബംഗ്ലാവിനോട് ചേർന്നുള്ള സ്ഥലത്ത് കൃഷി ചെയ്തു. ഒരു കൃഷിക്കാരന്റെ സഹായത്തോടെ ഉപയോഗിക്കാതെ കിടന്ന ഭൂമി വളരെ ഫലഭൂയിഷ്ഠമായ പച്ചക്കറിത്തോട്ടമാക്കി മാറ്റി. വീട്ടാവശ്യത്തിനുള്ള പച്ചക്കറികൾ കൃഷി ചെയ്യുകയും മിച്ചമുള്ളത് വിറ്റ് അവരുടെ കുടുംബ വരുമാനം വർധിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.

സർ എച്ച്. പി. സാൽവെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഓർമ്മക്കുറിപ്പുകളിൽ, അനുസ്മരിച്ചു, “ശ്രീ മാതാജിയുടെ കൃഷിത്തോട്ടം ജില്ലയിലെ ഏറ്റവും മികച്ച കൃഷിത്തോട്ടമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. വഴുതനങ്ങ വളരെ വലുതായതിനാൽ എനിക്ക് അവയെ ഉയർത്താൻ പോലും കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല. വളരെ വലിയ കോളിഫ്ളവർ, തക്കാളി, വെള്ളരി എന്നിവ അവിടെ ധാരാളം ഉണ്ടായിരുന്നു. ശ്രീ മാതാജി എങ്ങനെയാണ് ഇത്രയും വലിയ പച്ചക്കറികൾ ഉണ്ടാക്കിയത് എന്നത് അവിശ്വസനീയമായിരുന്നു.”

1953-ൽ, സർ സി.പി. ഡയറക്ടറേറ്റ്-ജനറൽ ഓഫ് ഷിപ്പിംഗിലേക്ക് (പിന്നീട് ഷിപ്പിംഗ് കോർപ്പറേഷൻ ഓഫ് ഇന്ത്യ എന്ന് പുനർനാമകരണം ചെയ്യപ്പെട്ടു) നിയമിക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ, ശ്രീ മാതാജിയുടെ കുടുംബം മുംബൈയിലേക്ക് താമസം മാറി. മധ്യ ഭാരതത്തിലെ ചിന്ദ്വാരയ്ക്കടുത്തുള്ള പഞ്ചമടി എന്ന ഹിൽസ്റ്റേഷനിൽ ശ്രീ മാതാജിക്കും അവരുടെ കുട്ടികൾക്കും ഒപ്പം മനോഹരമായ വേനൽക്കാല അവധിക്കാലം ചിലവഴിച്ചതിനെ കുറിച്ച് സാൽവെ അനുസ്മരിച്ചു. അത് പുരാതന ഗുഹകളും, വെള്ളച്ചാട്ടങ്ങളും, വനങ്ങളും, വന്യജീവികളും നിറഞ്ഞ അതിമനോഹരമായ പ്രദേശമായിരുന്നു. അവരുടെ ബന്ധുക്കൾ താമസിച്ചിരുന്ന നാഗ്പൂരിലും ശ്രീ മാതാജിയും കുടുംബവും ധാരാളം സമയം ചെലവഴിച്ചു.

1955 ഫെബ്രുവരി 8-ആം തീയതി ഞായറാഴ്ച, ഡോക്ടർമാരുടെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം ശ്രീ മാതാജിയുടെ പിതാവിനെ ആശുപത്രിയിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചു. ഒരാഴ്‌ചയ്‌ക്കുശേഷം അദ്ദേഹത്തിന്റെ എല്ലാ മക്കളും അദ്ദേഹത്തിന് ചുറ്റും ഒത്തുകൂടി. ശ്രീ മാതാജി തന്റെ പിതാവിനോട് അങ്ങേയറ്റം അടുപ്പം പുലർത്തിയിരുന്നു. പ്രത്യേകിച്ച് ആത്മീയ കാര്യങ്ങളിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉപദേശങ്ങൾക്ക് എപ്പോഴും വില കല്പിച്ചിരുന്നു. പിതാവ് ശ്രീ മാതാജിയോട് ചോദിച്ചതായി സഹോദരൻ അനുസ്മരിച്ചു, “നിങ്ങൾക്ക് ആ രീതി കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞോ?”- ഈ ചോദ്യത്തിലൂടെ അദ്ദേഹം പരാമർശിച്ചത് കൂട്ടായ ആത്മ സാക്ഷാത്കാരം നൽകുന്ന രീതിയെയായിരുന്നു. രണ്ട് ദിവസത്തിന് ശേഷം, 1955 ഫെബ്രുവരി 17-ന് കുടുംബത്തിലെ എല്ലാവരുടേയും സാന്നിധ്യത്തിൽ ശ്രീ പ്രസാദ് സാൽവെ അന്തരിച്ചു. “ഒരു യാചകനെ കണ്ടാൽ പോലും കണ്ണുനീർ തുളുമ്പുന്ന ശ്രീ മാതാജി, വ്യക്തിപരമായി വലിയ നഷ്ടം നേരിട്ട ആ നിമിഷത്തിൽ തന്റെ എല്ലാ ധൈര്യവും സംഭരിച്ച് ശവസംസ്കാര ചടങ്ങുകൾ നടത്താൻ തുടങ്ങി” എന്ന് എച്ച്. പി. സാൽവേ അനുസ്മരിച്ചു.