Студэнцкія гады
Барацьба за свабоду
Апоўначы 15 жніўня 1947 года мільёны людзей віталі свабоду сваёй краіны. Гарады і вёскі па ўсёй Індыі паднялі трохкаляровы сцяг.
«Я бачыла, як Юніён Джэк (сцяг Злучанага Каралеўства) спускаўся, і я бачыла, як Трыкалор падымаўся. Гэта быў такі момант - гэта па-за мной», - успамінае Шры Матаджы. «Я не магу сказаць вам, якое адчуванне было ў той момант — адчуванне, што праўда так ці інакш перамагла няпраўду. Справядлівасць праявілася над несправядлівасцю».
Па прашэсцю гадоў брытанскага панавання, барацьба за незалежнасць нарэшце прынесла плён, дзякуючы адвазе і ахвярнасці незлічонай колькасці грамадзян. «Колькі людзей прынесла ў ахвяру, колькі было пакутнікаў», — сказала яна.
Ахвяраванне яе сям'і пачалося, калі Шры Матаджы было ўсяго восем гадоў, калі яе бацькі былі заключаны ў турму за ўдзел у барацьбе за свабоду. У гэтым маладым узросце яна ўзяла на сябе абавязак клапаціцца пра сваіх малодшых братоў і сясцёр. Вымушаныя пакінуць свой утульны дом, сям'я прыняла спартанскі лад жыцця, жывучы ў маленькіх хацінах, спала на падлозе і часам заставалася без ежы. «Адчуваючы тое, што ўсё, што робяць нашы бацькі, дзеля свабоды нашай краіны, было такім узвышаным... мы нават не думалі пра дробныя выгоды, якіх просяць дзеці», — успамінае Шры Матаджы.
Падчас вучобы ў Хрысціянскім медыцынскім каледжы ў Лахоры Шры Матаджы стала моладзевым лідэрам, яна актыўна ўдзельнічала у Руху “Прэч з Індыі!» Махатмы Гандзі ў 1942 г. [1] Яе часта арыштоўвалі, нават катавалі, але гэта не паўплывала на яе рашучасць прыняць удзел у барацьбе за свабоду Індыі.
Аднойчы ў тыя часы Шры Матаджы сустрэла насцярожанага індыйца. Ён параіў ёй не ўдзельнічаць у «Руху», бо гэта было б вельмі небяспечна для такой маладой жанчыны, як яна. Мужчына сказаў ёй застацца дома і быць з маці, але яе бацька не хацеў пра гэта чуць. «Мой бацька, які назіраў збоку, паклікаў мяне», - узгадвала Шры Матаджы. "Ён сказаў:" Не слухай гэтага старога Джоні. Як гэты стары чалавек адважыўся казаць табе ўсю гэтую лухту? Я вельмі ганаруся табой. Я спадзяюся, што ўсе мае дзеці стануць такімі, як ты».
Індыя сапраўды стала свабоднай, хаця брытанская палітыка «падзяляй і ўладар» пакінула свой адбітак, у канчатковым выніку спарадзіўшы тры асобныя краіны — Індыю, Пакістан і Бангладэш. Падчас бязладзіцы пасля здабыцця незалежнасці і, нягледзячы на непасрэдную небяспеку для ўласнага жыцця, Шры Матаджы адчыніла дзверы свайго дому для мусульманскай сям'і, якая шукала прытулку. Яна ніколі нікога не дыскрымінавала, незалежна ад яго ці яе рэлігіі або паходжання, і ўвесь час заахвочвала да інтэграцыі.