شری ماتاجی به یاد می‌آورد: "دیدم که پرچم اتحاد پایین آمد و پرچم سه‌رنگ بالا رفت. آن لحظه – برای من وصف‌ناپذیر بود. نمی‌توانم احساسم را در آن لحظه توصیف کنم – چنان احساسی که حقیقت به نوعی بر دروغ غلبه کرده است. عدالت بر بی‌عدالتی پیروز شده است."

پس از سال‌ها سلطه بریتانیا، مبارزه برای استقلال سرانجام به ثمر نشست، به لطف شجاعت و فداکاری بی‌شمار شهروندان. او گفت: "چقدر افراد زیادی فداکاری کردند، چقدر شهدا وجود داشتند."

فداکاری خانواده‌اش زمانی آغاز شد که شری ماتاجی تنها هشت سال داشت و والدینش به دلیل شرکت در مبارزه آزادی زندانی شدند. در این سن کم، او مسئولیت مراقبت از خواهر و برادرهای کوچکترش را بر عهده گرفت. خانواده، مجبور به ترک خانه راحت خود شدند و سبک زندگی ساده‌ای را پیش گرفتند؛ در کلبه‌های کوچک زندگی می‌کردند، روی زمین می‌خوابیدند و گاهی بدون غذا بودند. شری ماتاجی به یاد می‌آورد: "احساس اینکه هر کاری که والدین ما انجام می‌دهند برای آزادی کشورمان است، چنان بالا برنده بود... که ما حتی به راحتی‌های کوچکی که کودکان درخواست می‌کنند فکر هم نمی‌کردیم."