सखुबाई आणि तिच्या मुलांना संपन्नता आणि ऐश्वर्याच्या जीवनातून अत्यंत काटकसरीच्या जीवनात रुपांतर करावे लागले. तथापि, तिच्या मुलांचे शिक्षण सखुबाईसाठी अत्यंत महत्त्वाचे होते, आणि तिने त्यांच्यात त्यागाची आणि निष्ठेची भावना रुजवली. घरात रॉकेल संपल्यावर ते रस्त्यावरील दिव्यांच्या प्रकाशात अभ्यास करायचे.

प्रसादराव, सर्वात लहान, हे विशेषतः हुशार विद्यार्थी होते आणि त्यांच्या शैक्षणिक कारकिर्दीत त्यांनी बऱ्याच शिष्यवृत्ती मिळवल्या. त्यांनी कायद्याचे शिक्षण घेतले आणि छिंदवाडा शहरातील एका प्रसिद्ध फर्ममध्ये सामील झाले. त्यांनी लवकरच विवाह केला, परंतु दुर्दैवाने, ३७ व्या वर्षी ते पाच मुलांसह विधुर झाले. जरी ते अनिच्छुक होते तरी, मुलांच्या हिताच्या काळजीपोटी आणि भल्यासाठी त्यांच्या त्याच्या नातेवाईकांनी पुन्हा लग्न करण्यास प्रवृत्त केले.

नागपूरची एक तरुणी, कॉर्नेलिया करुणा जाधव, जी भारतातील पहिली स्त्री होती जिने गणितात सन्मान पदवी प्राप्त केली होती. ती संस्कृतची विद्वान देखील होती आणि प्राचीन भारतीय संस्कृतीत पारंगत होती. ती खूपच उच्चशिक्षित असल्यामुळे, तिच्या वडिलांना तिच्या बरोबरीच्या किंवा उच्च शैक्षणिक पात्रतेच्या जोडीदाराचा शोध घेणे कठीण झाले होते.

मित्रमंडळाच्या माध्यमातून प्रसादराव यांनी कॉर्नेलिया आणि तिच्या वडिलांना लग्नाचा प्रस्ताव पाठवला. पाच मुलांसह एका विधुराचा हा प्रस्ताव स्वीकारणे हे सोपे नव्हते. तथापि, ती प्रसादराव यांच्या बुद्धिमत्तेने आणि देवावरील त्यांच्या विश्वासाने प्रभावित झाली आणि तिला त्यांच्या लहान वयात आईविना राहिलेल्या मुलांसाठी खोलवर करुणा वाटली. त्यांचे २१ जून १९२० रोजी लग्न झाले.