सर सी.पी. हे एक प्रमुख राजकारणी होते, त्यांनी सलग चार कार्यकाळ युएन आंतरराष्ट्रीय सागरी संघटनेचे महासचिव म्हणून काम केले, ज्यादरम्यान त्यांना राणी एलिझाबेथ द्वितीय यांनी सर किताब देऊन गौरविण्यात आले.

सर सी.पी. आणि श्रीमाताजी यांचे लग्न झाले तेव्हा ते भारतीय प्रशासकीय सेवेत एक तुलनेने गुप्त अधिकारी होते, आणि त्यांनी अनेक वेळा असे म्हटले आहे की त्यांच्या व्यावसायिक यशाचे मोठे श्रेय त्यांच्या पत्नीच्या सल्ला आणि अंतर्ज्ञानाचे पालन करण्यामुळे आहे.

लग्नानंतर काही काळातच त्यांना प्रतिष्ठित भारतीय प्रशासकीय सेवेत सामील होण्याचा किंवा त्याच्याइतका – किंबहुना अधिक – प्रतिष्ठित राजनैतिक सेवेत जाण्याचा आदरणीय पर्याय देण्यात आला. त्यांच्या मित्रांनी त्यांना राजनैतिक सेवेत जाण्यास प्रोत्साहित केले, कारण त्यानंतर त्यांना राजदूत पद मिळणे केवळ वेळेची बाब असेल.

पण श्रीमती श्रीवास्तव यांनी निःसंकोचपणे म्हटले, "नाही, आपण देशातच राहूया. आपण आपल्या देशाची इथे सेवा करूया." त्यानंतर काय होईल हे कोणीही भाकीत करू शकले नाही, जेव्हा अनपेक्षित घटनांच्या मालिकेतून सर सी.पी. यांची भारताचे पंतप्रधान लाल बहादुर शास्त्री यांचे व्यक्तिगत सचिव म्हणून नियुक्ती झाली.