ಒಂದು ಉದಾತ್ತ ಪರಂಪರೆ
ಶಾಲಿವಾಹನ ರಾಜವಂಶದ ವಂಶಸ್ಥರು
ಮಾರ್ಚ್ 21, 1923 ರಲ್ಲಿ ವಸಂತ ವಿಷುವತ್ ಸಂಕ್ರಾಂತಿಯ ದಿನದಂದು ನಿಖರವಾಗಿ ಹನ್ನೆರಡು ಗಂಟೆಗೆ, ನಿರ್ಮಲಾ ಸಾಲ್ವೆ ಅವರು ಭಾರತದ ಭೌಗೋಳಿಕ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿರುವ ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶದ ಚಿಂದ್ವಾರದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು. ನಿರ್ಮಲಾ ಪಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ ಆಕೆಯ ಪೂರ್ವಜರ ಉದಾತ್ತ ಗುಣಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು.
At exactly twelve o'clock on the day of the spring equinox, March 21st, in 1923, Nirmala Salve was born in Chhindwara at Madhya Pradesh, a town in the geographical center of India. The noble qualities of her ancestors could be seen from an early age in Nirmala's character.
ಅವರ ಅಜ್ಜಿ, ಸಖುಬಾಯಿ ಸಾಲ್ವೆ, ಶತಮಾನಗಳಿಂದಲೂ ಕುಟುಂಬ ರಾಜವಂಶದೊಂದಿಗೆ ಇದ್ದ ಧೈರ್ಯ ಮತ್ತು ಸದ್ಗುಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. 1883 ರಲ್ಲಿ, ಗರ್ಭಾವಸ್ಥೆಯ ಕೊನೆಯ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ, ಸಖುಬಾಯಿ ತನ್ನ ಪತಿಯನ್ನು ದುರಂತ ಸಂಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡರು. ಅವನ ಸಂಬಂಧಿಕರು (ಅವನು ಮತ್ತು ಅವನ ಕುಟುಂಬವು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಎಂಬ ಅಂಶವನ್ನು ಸಹಿಸಲಿಲ್ಲ), ಅವಳು ತನ್ನ ನಾಲ್ಕು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಮಾನ್ಸೂನ್-ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿ ತಡವಾಗಿ ಹತ್ತಿರದ ನದಿಯನ್ನು ಬಿಟ್ಟಳು.
ಸಖೂಬಾಯಿಯವರು ತನ್ನ ಮೇಲಿನ ಧೃಢ ನಂಬಿಕೆ ಹಾಗು ದೈಹಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಅವಳ 9-ಗಜದ ಸೀರೆ, ಸುರಿಯುತ್ತಿರುವ ಮಳೆ ಮತ್ತು ಉಬ್ಬಿರುವ ನದಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ದಾಟುವುದರಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದಳು, ನಂತರ ಹತ್ತಿರದ ರೈಲು ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ 8 ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ನಡಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹೊರಟಳು. ಮುಂಜಾನೆ, ಸಖುಬಾಯಿ ತನ್ನ ಸಹೋದರನ ಮನೆಯಾದ ಉಜ್ಜಯಿನಿಗೆ ರೈಲನ್ನು ಹತ್ತಿದರು. ಈ ಕಷ್ಟಕರ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ, ಶ್ರೀ ಮಾತಾಜಿಯವರ ತಂದೆ ಪ್ರಸಾದ್ ರಾವ್ ಸಾಳ್ವೆ ಜನಿಸಿದರು.
Her grandmother, Sakhubai Salve, displayed the courageous and virtuous qualities that had accompanied the family dynasty through the centuries. In 1883, while in the late stages of pregnancy, Sakhubai lost her husband under tragic circumstances. Threatened by his relatives (who did not tolerate the fact that he and his family were Christian), she took her four children and left late one monsoon-soaked night, with the nearby river in spate.
Sakhubai had such faith that despite her physical condition, her 9-yard sari, the driving rain and swollen river, she managed to cross with her children, followed by an 8-kilometer walk to the nearest railway station. At dawn, they boarded a train for Ujjain, Sakhubai’s brother's home. Under these difficult circumstances, Prasad Rao Salve, Shri Mataji’s father, was born.
ಸಖೂಬಾಯಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಕ್ಕಳು ಶ್ರೀಮಂತ ಜೀವನದಿಂದ ಮತ್ತು ಅತ್ಯಂತ ಮಿತವ್ಯಯದ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಯಿತು. ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೀಗಿದ್ದರೂ ಸಹ, ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ಶಿಕ್ಷಣವು ಸಖೂಬಾಯಿಗೆ ಅತ್ಯಗತ್ಯವಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಅವರಲ್ಲಿ ಸ್ವಯಂ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಬದ್ಧತೆಯ ಮನೋಭಾವವನ್ನು ತುಂಬಿದರು. ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸೀಮೆಎಣ್ಣೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದಾಗ ಬೀದಿ ದೀಪದ ಕೆಳಗೆ ಕುಳಿತು ತಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸವನ್ನು ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಕಿರಿಯವರಾದ ಪ್ರಸಾದ್ ರಾವ್ ಅವರು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಅದ್ಭುತ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅವರ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ವೃತ್ತಿಜೀವನದುದ್ದಕ್ಕೂ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿವೇತನವನ್ನು ಪಡೆದರು. ಅವರು ಕಾನೂನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ಛಿಂದ್ವಾರಾ ನಗರದ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಂಸ್ಥೆಗೆ ಸೇರಿದರು. ಅವರು ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ವಿವಾಹವಾದರು, ಆದರೆ ದುಃಖಕರವೆಂದರೆ, ಐದು ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ 37 ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ವಿಧವೆಯಾದರು. ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಮಕ್ಕಳ ಯೋಗಕ್ಷೇಮದ ಕಾಳಜಿಯಿಂದ ಮರುಮದುವೆಯಾಗುವಂತೆ ಅವರ ಸಂಬಂಧಿಕರು ಮನವೊಲಿಸಿದರು.
ನಾಗ್ಪುರದ ಕರ್ನೆಲಿಯಾ ಕರುಣಾ ಜಾಧವ್ ಎಂಬ ಯುವತಿಯೊಬ್ಬಳು ಇದ್ದಳು, ಗಣಿತಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಗೌರವ ಪದವಿ ಪಡೆದ ಭಾರತದ ಮೊದಲ ಮಹಿಳೆ. ಅವರು ಸಂಸ್ಕೃತದ ಪಂಡಿತರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಪಾರಂಗತರಾಗಿದ್ದರು. ಅವಳು ತುಂಬಾ ಉನ್ನತ ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆದಿದ್ದರಿಂದ,
ಅವಳ ತಂದೆಗೆ ಅವಳಿಗೆ ಕನಿಷ್ಠ ಸಮಾನವಾದ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಅರ್ಹತೆಗಳ ಪಾಲುದಾರನನ್ನು ಹುಡುಕುವುದು ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿತ್ತು.
ಪರಸ್ಪರ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮೂಲಕ, ಪ್ರಸಾದ್ ರಾವ್ ಕರ್ನೆಲಿಯಾ ಮತ್ತು ಆಕೆಯ ತಂದೆಗೆ ಮದುವೆಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದರು. ಐದು ಮಕ್ಕಳಿರುವ ವಿಧುರನ ಈ ಪ್ರಸ್ತಾಪವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲೇ
ಬೇಕು ಎಂಬುದು ಸುಲಭದ ನಿರ್ಧಾರವಲ್ಲ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಅವಳು ಅವನ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಮತ್ತು ದೇವರ ಮೇಲಿನ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತಳಾಗಿದ್ದಳು ಮತ್ತು ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತಾಯಿಯಿಲ್ಲದ ಅವನ ಮಕ್ಕಳ ಬಗ್ಗೆ ಅವಳು ಆಳವಾದ ಸಹಾನುಭೂತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಳು. ಅವರು ಜೂನ್ 21, 1920 ರಂದು ವಿವಾಹವಾದರು.
Sakhubai and her children had to adapt from a life of wealth and ease to that of extreme frugality. Her children’s education, however, was essential to Sakhubai, and she instilled in them a spirit of self-sacrifice and commitment. They pursued their studies under street lamps when there was no more kerosene at home.
Prasad Rao, the youngest, was a particularly brilliant student and received scholarships throughout his academic career. He studied law and joined a well-known firm in the city of Chhindwara. He married soon after, but sadly, was widowed at the age of 37, with five children. Though reluctant, he was eventually persuaded by his relatives to remarry, out of concern for the children’s wellbeing.
There was a young woman from Nagpur named Cornelia Karuna Jadhav, the first woman in India to receive an honours degree in mathematics. She was also a scholar of Sanskrit and very well versed in ancient Indian culture. Because she was so highly educated, it was difficult for her father to find a partner for her of at least equal, if not higher, academic qualifications.
Through mutual friends, Prasad Rao sent a marriage proposal to Cornelia and her father. It was not a decision easily made, whether to accept this proposal of a widower with five children. However, she was impressed by his intelligence and faith in God and she felt a deep compassion for his children, who were left motherless at a young age. They were married on the 21st of June, 1920.
ನನ್ನ ಪೂರ್ವಜರು ಈ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಆಳ್ವಿಕೆ ನಡೆಸಿದರು ಮತ್ತು ಇದು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾನ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಶಾಲಿವಾನರ ರಾಜಧಾನಿಯಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಅವರು ಅದನ್ನು ಪೈತಾನ್ ಎಂದು ಸುಲಭವಾಗಿ ಕರೆಯಲ್ಪಡುತಿದ್ದರು. ಅವರು ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಆಡಳಿತಗಾರರಾಗಿದ್ದರು.
ಅವರು ಈ ಶಾಲಿವಾಹನ ರಾಜವಂಶವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು, ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಅವರು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವೇ ಸಾಥ್ವಾಹನ್ ಎಂದು ಕರೆದುಕೊಳ್ಳುತಿದ್ದರು. ಸಾಥ್ವಾಹನ್ ಎಂದರೆ ಏಳು ವಾಹನಗಳು (ವಾಹನಗಳು) ಎಂದು ಕರೆದರು. ಅವರು ಇದನ್ನು ಏಳು ಚಕ್ರಗಳಿಗೆ ಏಳು ವಾಹನಗಳು ಎಂದು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಿದರು. ಇದು ಸಹಜವಾಗಿ ತುಂಬ ಆಶ್ಚರ್ಯಕರವಾಗಿದೆ.
My forefathers ruled in this place and this was the capital of Shalivanas called as Prathishthan and they make it easier as Paithan. They were the rulers for thousands of years.
They were the ones started this Shalivahan dynasty, actually they called themselves as Sathvahan means seven Vahanas (vehicles). They represented the seven Vahanas of the seven chakras. It’s surprising how it is so Sahaj.
ಪ್ರಸಾದ್ ರಾವ್ ಮತ್ತು ಕಾರ್ನೇಲಿಯಾ ಅವರು ತಮ್ಮ ದೇಶ ಮತ್ತು ಅದರ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಮತ್ತು ಮೌಲ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಆಳವಾದ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. 1925 ರಲ್ಲಿ ಅವರು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಮಹಾತ್ಮ ಗಾಂಧಿಯನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಾಗ ಅವರ ಮಗಳು ನಿರ್ಮಲಾ ಅವರಿಗೆ ಕೇವಲ ಎರಡು ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಈ ಸಭೆಯು ಅವರ ಮೇಲೆ ಅಗಾಧವಾದ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಬೀರಿತು. ಅವರು ಅಹಿಂಸಾತ್ಮಕ ಹೋರಾಟದ ಮೂಲಕ ಸಾಧಿಸಿದ ಮುಕ್ತ ಭಾರತಕ್ಕಾಗಿ ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಹಂಚಿಕೊಂಡರು.
ಪ್ರಸಾದ್ ರಾವ್ ಅವರಿಗೆ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಬಿರುದು ನೀಡಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅವರು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಆಗಿದ್ದರೂ (ಬ್ರಿಟಿಷರ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಸವಲತ್ತುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು), ಪ್ರಸಾದ್ ರಾವ್ ಮತ್ತು ಅವರ ಪತ್ನಿ ಚಳವಳಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರಲು ಹಿಂಜರಿಯಲಿಲ್ಲ, ತಮ್ಮ ನಿಲುವನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಿದರು. - ನಾಗ್ಪುರದ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಚೌಕದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ವಿದೇಶಿ ನಿರ್ಮಿತ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಸುಡಲು ಹಿಂಜರಿಯಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡ ಕಾರಣ, ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಹಲವಾರು ಬಾರಿ ಜೈಲು ಪಾಲಾದರು ಮತ್ತು ಅವರಿಗಾಗಿ ಯಾರೂ ಕಣ್ಣೀರು ಹಾಕಬಾರದು ಎಂದು ಕುಟುಂಬ ನಿಯಮವನ್ನು ಮಾಡಿದರು. ಭಾರತದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವು ಅತ್ಯಂತ ಮುಖ್ಯವಾದ ವಿಷಯವಾಗಿತ್ತು, ಮತ್ತು ಸ್ವಯಂ ತ್ಯಾಗವು ನಿಯಮವಾಗಿತ್ತು, ಇದಕ್ಕೆ ಹೊರತಾಗಿ ಬೇರೆ ಏನು ಮುಖ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
Prasad Rao and Cornelia shared a deep love for their country and its great spiritual tradition and values. Their daughter Nirmala was only two years old in 1925 when they met Mahatma Gandhi for the first time, and this meeting had an enormous impact on them. They recognized and shared his vision for a free India achieved through non-violent struggle.
Despite the fact that Prasad Rao had been given a title by the British and that they were Christian (which meant a lot of privileges during the time of British rule), he and his wife did not hesitate to join the movement, making their position clear – even burning their foreign-made clothes in the public square of Nagpur. Because of their involvement in the freedom struggle, they were both jailed several times, and they made it a family rule that no one was to shed tears for them. India’s freedom was the most important thing, and self-sacrifice was the rule, not the exception.
ಆಕೆಯ ಪೋಷಕರು ಆಗಾಗ್ಗೆ ದೂರ ಅಥವಾ ಜೈಲಿನಲ್ಲಿರುವಾಗ, ಶ್ರೀ ಮಾತಾಜಿಯವರು ತನ್ನ ಹಿರಿಯ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರು ತಮ್ಮ ಅಧ್ಯಯನವನ್ನು ಅಡೆತಡೆಯಿಲ್ಲದೆ ಮುಂದುವರಿಸಲು ಮನೆಯ ನಿರ್ವಹಣೆಯನ್ನು ತಾವೇ ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು. ಆಗ ಆಕೆಗೆ ಎಂಟು ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಾಗ್ಗಿತ್ತು.
With her parents often away or in prison, Shri Mataji took the running of the household upon herself so that her older siblings could continue their studies uninterrupted. She was eight years old at the time.
ಕೆಲವು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಶ್ರೀ ಮಾತಾಜಿಯವರು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಸೇರಲು ಸಾಕಷ್ಟು ಯೋಗ್ಯ ವಯಸ್ಸಿನವರಾದರು, ತನ್ನ ಸಹ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಕ್ಕೆ ಸೇರಲು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದರು. ಶ್ರೀ ಮಾತಾಜಿಯವರು ಸಹ ಬ್ರಿಟಿಷರಿಂದ ಜೈಲುವಾಸಕ್ಕೆ ಮತ್ತು
ಚಿತ್ತ್ರಹಿಂಸೆಗಳಿಗೊಳಗಾದರು.ಆದರೆ ಈ
ಎಲ್ಲಅನುಭವಗಳಿಂದ ಅವರ ಆತ್ಮವು ದುರ್ಬಲವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಶ್ರೀ ಮಾತಾಜಿಯವರು ತನ್ನ ಜೀವನದುದ್ದಕ್ಕೂ, ತನ್ನ ಉದಾತ್ತ ಪೂರ್ವಜರ ಶಾಶ್ವತ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಿಗತಗೊಳಿಸಲು ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಾರೆ: ಧೈರ್ಯ, ಸ್ವಯಂ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ಸಹಾನುಭೂತಿ.
Some years later Shri Mataji was old enough to join the freedom struggle, encouraging fellow students to do the same. She, too, was imprisoned and even tortured by the British. But her spirit was not weakened by the experience. Throughout her life, she would continue to personify the eternal values of her noble ancestors: courage, self-sacrifice and compassion.
