Een nobele erfenis
Afstammelingen van de Shalivahana-dynastie
Om precies twaalf uur op de dag van de lente-equinox, 21 maart 1923, werd Nirmala Salve geboren in Chhindwara, een stad in het geografische centrum van India. De nobele kwaliteiten van haar voorouders waren al op jonge leeftijd terug te zien in Nirmala's karakter.
Haar grootmoeder, Sakhubai Salve, toonde de moedige en deugdzame kwaliteiten die de familiedynastie door de eeuwen heen hadden gekenmerkt. In 1883, terwijl ze in de late stadia van haar zwangerschap was, verloor Sakhubai haar man onder tragische omstandigheden. Ze werd bedreigd door zijn familieleden (die het niet tolereerden dat hij en zijn gezin christen waren) en nam haar vier kinderen mee en vertrok laat op een moessonavond, terwijl de nabijgelegen rivier overstroomde.
Sakhubai en haar kinderen moesten zich aanpassen van een leven van rijkdom en gemak naar een leven van extreme soberheid. De opvoeding van haar kinderen was echter essentieel voor Sakhubai en ze bracht hen een mentaliteit van zelfopoffering en toewijding bij. Ze studeerden onder straatlantaarns als er thuis geen kerosine meer was.
Prasad Rao, de jongste, was een bijzonder briljante student en ontving beurzen tijdens zijn hele academische carrière. Hij studeerde rechten en trad in dienst bij een bekend kantoor in de stad Chhindwara. Hij trouwde kort daarna, maar werd helaas op 37-jarige leeftijd weduwnaar met vijf kinderen. Hoewel hij aarzelde, werd hij uiteindelijk door zijn familie overgehaald om te hertrouwen, uit bezorgdheid om het welzijn van de kinderen.
Er was een jonge vrouw uit Nagpur genaamd Cornelia Karuna Jadhav, de eerste vrouw in India die een graad in wiskunde behaalde. Ze was ook een Sanskrietgeleerde en zeer goed thuis in de oude Indiase cultuur. Omdat ze zo hoog opgeleid was, was het voor haar vader moeilijk om een partner voor haar te vinden met minstens gelijke, zo niet hogere academische kwalificaties.
Via wederzijdse vrienden stuurde Prasad Rao een huwelijksaanzoek naar Cornelia en haar vader. Het was geen gemakkelijke beslissing om dit voorstel van een weduwnaar met vijf kinderen te accepteren. Ze was echter onder de indruk van zijn intelligentie en geloof in God en voelde een diep medeleven met zijn kinderen, die op jonge leeftijd moederloos achterbleven. Ze trouwden op 21 juni 1920.
Zij waren degenen die deze Shalivahan-dynastie begonnen, eigenlijk noemden ze zichzelf Sathvahan omdat Sathvahan zeven Vahana’s (voertuigen) betekent. Zij vertegenwoordigden de zeven Vahana’s van de zeven chakra’s. Het is verrassend hoe Sahaj het is.
Prasad Rao en Cornelia deelden een diepe liefde voor hun land en zijn grote spirituele traditie en waarden. Hun dochter Nirmala was in 1925 nog maar twee jaar oud toen ze Mahatma Gandhi voor het eerst ontmoetten, en deze ontmoeting had een enorme impact op hen. Ze erkenden en deelden zijn visie voor een vrij India, bereikt door middel van geweldloze strijd.
Ondanks het feit dat Prasad Rao een titel had gekregen van de Britten en dat ze christen waren (wat veel privileges betekende in de tijd van de Britse overheersing), aarzelden hij en zijn vrouw niet om zich bij de beweging aan te sluiten, waardoor hun standpunt duidelijk werd. Ze verbrandden zelfs hun in het buitenland gemaakte kledij op het openbare plein van Nagpur. Vanwege hun betrokkenheid bij de vrijheidsstrijd werden ze allebei verschillende keren gevangen gezet, en ze maakten er een gezinsregel van dat niemand tranen voor hen mocht vergieten. De vrijheid van India was het allerbelangrijkste, en zelfopoffering was de regel en niet de uitzondering.
Omdat haar ouders vaak weg waren of in de gevangenis zaten, nam Shri Mataji de leiding van het huishouden op zich, zodat haar oudere broers en zussen hun studie ononderbroken konden voortzetten. Ze was toen acht jaar oud.
Enkele jaren later was Shri Mataji oud genoeg om zich bij de vrijheidsstrijd aan te sluiten en medestudenten aan te moedigen hetzelfde te doen. Ook zij werd door de Britten gevangengezet en zelfs gemarteld. Maar haar geest werd niet verzwakt door de ervaring. Gedurende haar hele leven zou ze de eeuwige waarden van haar nobele voorouders blijven verpersoonlijken: moed, zelfopoffering en mededogen.
